Risotto met truffelpecorino en courgette

Truffel, dat is nou echt iets waar je van moet houden. Toen ik het (vorige week) voor het eerst echt rook, vond ik het maar stinken. Een beetje naar poep zelfs. Typisch zo’n ding waarvoor je dus smaak moet ontwikkelen, dat dure klompje dat je ergens met moeite onder de grond vandaan kunt pulken, na lang zoeken, met een speciaal getrainde hond. Veel moeite dus voor een beetje stank. Maar! Ik probeer natuurlijk nieuwe dingen uit en geef ze een eerlijke kans. Vooralsnog is het niet helemaal mijn ding, maar ik merk al wel dat ik er langzaam aan wen. Zeg maar een beetje net zoals (500) Days of Summer met elke kijkbeurt steeds maar weer een klein beetje beter wordt – al start de truffel wel duidelijk een paar treetjes lager. In deze risotto met courgette was de truffelpecorino best te pruimen, maar een wereldgerecht vind ik het nog niet. Dat laat ik over aan de fijnproevers en natuurlijk kun je dit ook met gewone pecorino maken.

Broodje eendenborstfilet

Ja, je leest het goed. Een broodje. Met eendenborstfilet. Iedereen kent tegenwoordig wel het broodje biefstuk, of de steak sandwich, maar een ‘gewoon’ broodje met een stuk eend was ikzelf nog nooit tegengekomen – wel op Aziatische stoombroodjes. Maar dit is mijn versie, lekker West-Europees, en vooraf wist ik totaal niet wat ik moest verwachten en was ik zelfs een beetje sceptisch. Eend, met knoflook, en dat op een wit broodje. Onder het motto ‘Wie niet waagt, die niet wint’ was ik toch eigenwijs, want ik kon die eend echt niet in de vriezer stoppen en dus waagde ik het er maar op…

Crème brûlée

Ik kreeg ooit eens uit het volledige niets een heel leuk cadeautje van mijn ouders: een klein keukenbrandertje. Natuurlijk moest ik die gaan gebruiken voor een van de lekkerste toetjes ooit: de crème brûlée. Volgens mij had ik het nog nooit op voordat ik die brander kreeg (ja ik weet het, ik ben een laatbloeier qua eten en ontdek nog steeds nieuwe dingen: helemaal niet erg) maar toen ik een lepeltje nam – nadat ik uiteraard goed had getest of de bovenste laag krokant was, en dat was die ook – wist ik dat ik dit heerlijke nagerecht nog wel wat vaker ging maken. Omdat je zelf je custard moet maken is het niet het makkelijkst, maar dat kan ook aan mijn haat-liefdeverhouding met bakken liggen, maar als het eenmaal gelukt is… Wil je het alleen nog maar vaker!

Eenvoudige tomatencrèmesoep

Ik heb al een paar posts geweid aan het wegwerken van restjes. Goedkoop, efficiënt en milieubewust. En daarmee wordt het vaak ook nog lekker. Wat wil je dan nog meer? Stiekem ben ik best een goede man, sommigen zouden mij zelfs de ideale man noemen, maar ik ben nog steeds hartstikke vrijgezel. Degenen die me kennen, weten dat dit me enórm steekt. Daarom heb ik mezelf maar weer eens getroost met een romige soep, die ik maakte met de consommé die ik over had.  Inderdaad, gewoon van die exclusieve, heldere smaakbom overstappen naar een shabby roomsoep. Dat doen alleen singles…

Aioli

Ik vind het leuk om uitgebreid te koken, omdat ik dan vaak nieuwe dingen probeer en het soms heel exquise en verrassend lekker is: zoals de consommé die ik maakte met briochetoast en champignonchutney (zie mijn Instagramfoto’s rechts). Ik vind het misschien wel net zo leuk om met de restjes van zoiets uitgebreids iets veel eenvoudigers, maar wel heel lekkers te maken. Voor de consommé had ik zes eiwitten nodig, dus moest ik wat bedenken om de dooiers niet weg te hoeven gooien. Nu had ik al vaker mayonaise gemaakt, maar dit keer leek het me lekker om die bekende knoflookmayonaise eens te maken: aioli!

Couscoussalade met gegrilde groenten en feta

Het is hartstikke leuk om zoveel mogelijk nieuwe dingen te proberen, om wat voor reden dan ook, maar ook met eten is het soms ideaal om terug te vallen op een paar favorieten. Gewoon omdat je weet dat het toch wel goed zit, je dan geen uren na hoeft te denken over wat wel en niet bij elkaar past, het lekker is en je er niet al teveel moeite voor hoeft te doen – of juist wel. Een van die favorieten is bij mij couscoussalade met gegrilde groentjes, die volgens mij ook nog best gezond is. Zelf eet ik de laatste tijd doordeweeks steeds vaker vleesloos, zodat het vlees in het weekend nóg lekkerder smaakt, dus ook qua variatie is dit goed voor de vleeseter: in dit gerecht mis je het vlees namelijk totaal niet. Tenzij je het toch mist, maar dat ligt dan vooral aan jezelf. 😉

Sticky Asian spareribs

Ik zal heel eerlijk zijn: ik heb geen idee of dit gerecht in een bepaalde Aziatische keuken voorkomt. Tijdens mijn zoektocht door Aziatische gerechten, heb ik een aantal dingen in huis gehaald en die moeten op een gegeven moment toch op. Waarom gooi je dat dan niet op een hele kleine hoop, smeer je het op een stuk sparerib en kom je ermee weg door het ‘fusion’ te noemen? Precies, ik zou het ook niet weten. Eén ding weet ik wel: dit is lekker!

Kipsaté- en kipkerriesalade

Een van mijn favoriete eetherinneringen gaat terug naar de zaterdagavond: gezellig met zijn allen aan de tafel (die bij de tv wel te verstaan, want dan konden we Eigen Huis en Tuin kijken), witte bolletjes en allerlei salades op tafel en lekker zelf je broodjes smeren. Zo eenvoudig, maar succes gegarandeerd. Filet americain, eiersalade, kipkerriesalade, hamsalade, noem het maar op: een broodje met zo’n salade is altijd lekker, maar de gezelligheid van met zijn allen bij elkaar zitten en zelf je broodje samenstellen, maakte het natuurlijk nog lekkerder. Die salades kochten we altijd gewoon in de supermarkt, maar tegenwoordig maak ik ook graag zelf mijn salades. Mijn favoriet is nog steeds eiersalade met bieslook en peterselie, want ja: ei. Nu leek het me echter wel eens leuk om wat anders te maken met de gepocheerde kip uit mijn noodlesoep, dus toverde ik een kipsaté- en een kipkerriesalade op de lunchtafel.

Geroosterde misokip

Met kerst maakte ik avocadopuree met miso (gefermenteerde bonenpasta, super smaakvol!) erin. Natuurlijk is miso alleen in grote verpakkingen te verkrijgen en gebruik je er nooit heel veel van, dus moest ik maar eens op zoek naar gerechten waarin dit gebruikt wordt: challenge accepted! Mijn zoektocht eindigde voorlopig bij een relatief eenvoudig recept op thekitchn.com, dat ik een klein beetje aanpaste zodat ik nog wat ingrediënten kon verwerken die ik al in huis had. Nu vond ik kippendij al het lekkerste stukje kip, maar op deze manier zou ik misschien wel een hele kip op kunnen. In mijn eentje, ja.

Noodlesoep

Sinds het zevende seizoen van Masterchef is afgelopen, heb ik enorm de behoefte nieuwe dingen te proberen. En ja, qua tv kijken ben ik ook in een zwart gat beland. Misschien dat een gerecht voor een tweede keer maken daarom niet helemaal lekker meer voelt, maar misschien komt dat ook omdat ik gewoon nieuwe dingen wil proberen. Verder voel ik me namelijk helemaal prima. Sindsdien heb ik al een paar ingewikkelde dingen gemaakt, maar ik wilde vooral ook meer Aziatisch gaan koken. Deels omdat ik dat veel te weinig maakte, maar vooral omdat het een uitgebreide keuken is die overwegend gezond is en niet altijd heel moeilijk is. Een van de dingen uit Masterchef (gepocheerde kip met sesampasta en bosui-olie, foto na de klik) is de basis geworden van deze lekkere, maar vrij eenvoudige noodlesoep: de bouillon waarin de kip gegaard wordt. En die kip kun je dan bijvoorbeeld gebruiken voor een kipsaté- of kipkerriesalade.