Zoete aardappelsalde met sinas-pepervinaigrette

Op zoek naar inspiratie om te koken, kwam ik zoete aardappel met sinas-peperdressing tegen. Dat leek me nog eens een leuke combinatie, dus tijd om dat zelf eens te proberen te maken. Nog een zooitje gezonde troep erbij en ik had een vegetarische maaltijdsalade die je volgens mij zelfs voor kunt zetten aan een vegan. Dat laatste is het enige wat mij hier eigenlijk aan tegenstaat (hippe onzin joh, kappen nou), maar verder was dit erg lekker. Lekker zomers toch, maar op een herfstachtige zomerdag smaakt ‘ie ook wel aardig.

Champignonburgers met tomatensalsa en geitenkaas

Lang, heel lang moest ik niets van champignons hebben. De smaak ervan vond ik wel prima, maar de textuur vond ik verschrikkelijk: ik heb een hekel aan de zachte en glibberige. Maar toen ik in Barcelona bij het geniale La Flauta (ga daarheen als je in Barça bent, echt waar!) een weer eens zo’n ding probeerde, was ik om: beetgaar, als in echt beetgaar, met een beetje grof zeezout en knoflook was dat echt verschrikkelijk lekker. Dus haal ik tegenwoordig ook champignons in huis. Dit keer om er een burger mee te maken, eentje die ik nog nooit zo had gemaakt. Het resultaat: een hele, hele dikke prima.

Mijn perfect gebakken zalm

Ik heb twee favoriete manieren om zalm te bereiden: pocheren en bakken. In beide gevallen maak ik de zalm niet helemaal gaar, maar ongeveer voor driekwart, zodat elk stukje zalm net wat anders gegaard is en je optimaal gebruik maakt van het stukje vis. Mijn gebakken zalm heeft op deze manier toch stukjes die krokant zijn, maar ook stukjes die heerlijk zacht zijn: meerdere smaken uit één stukje vis. Ik ben trots op mezelf hoor!

Je visje opleuken

Behalve je AGV opleuken, kun je ook je visje oppimpen. Neem nou dit: gewoon een pangasiusfilet, maar dan met een paar leuke dingetjes erbij die echt niet zo moeilijk zijn. Het moeilijkste van dit gerecht was alles goed timen, maar de helft kun je toch prima voorbereiden. Waaronder de saus. En ik als sausliefhebber (zo heb ik de Sambasaus van Calvé persoonlijk groot gemaakt in Nederland en ik bestel een frikandel speciaal zonder curry als er niet de juiste curry op zit, want die móet goed zijn) word daar wel vrolijk van.

Risotto met geitenkaas, prei, spek en tomaat

Als je niet van geitenkaas houdt, moet je deze risotto eens proberen. Mocht je eigenwijs zijn, dan kun je hem ook weglaten, maar ik heb mensen over de vloer gehad die claimen geitenkaas niet lekker te vinden en deze risotto toch lekker vonden. Door de combinatie met de andere ingrediënten wordt de normaliter sterke smaak iets afgezwakt en houd je een lekker romig gerecht over, met een meer subtiele smaak van de geitenkaas. Echt een perfect bordje comfortfood.

Je standaard AGV opleuken

Het is zo’n typisch Hollands dingetje: aardappels, groenten, vlees. Ik heb het daar niet zo op, niet in de bekende klassieke vorm, omdat je zoveel meer kunt doen met je eten dan dat begrip dat elke Nederlander wel kent. Ik eet dat al weinig, maar als ik het doe dan probeer ik wel een bord op tafel te zetten dat net wat luxer uitziet, maar dat niet heel veel bloed zweet en tranen hoeft te kosten. Twee dingen waarmee ik dat voor elkaar krijg, zijn aardappelmousseline en wortelpuree (de V was ossenhaas met rode wijnsaus). De eerste is een gastronomische klassieker, de tweede heb ik zelf in elkaar geflanst en was een verrassend succes.

Pitza

Ik heb zo mijn principes. In de keuken zijn dat er best een paar. Twee belangrijke hierbij zijn: pizzabodems maak je zelf (zegt de snob in mij) en restjes zijn er om creatief mee om te gaan (zegt de Nederlander in mij). Dus als je creatief om moet gaan met restjes courgette, pesto, tomatensaus en pita’s, dan kun je met dat eerste principe ook een beetje spelen. En als je dan één letter verandert, heb je je stiekem nog steeds aan je principes gehouden en eindig je dus met pitza’s. Prima snack, maar als je er een paar hebt, voldoet het ook zeker als avondmaal.

Pesto

Ik zal het niet ontkennen: ik ben een beetje een snob. Eentje die niet bang is om geregeld de snackbar in te lopen en met een zak vol ongezondheid die tent weer te verlaten, maar guilty pleasures houden je scherp. Verder vind ik dat je zoveel mogelijk zelf je eten moet maken: magnetronmaaltijden zijn voor mij wat voor een christen vloeken in de kerk is en zelfs diepvriespizza’s komen hier het huis niet in (misschien komt dat ook door mijn bizar kleine diepvries, maar toch). Zelf eten maken. Het is vaak niet veel duurder, maar je weet tenminste wat er in je eten gaat en het is – mede daarom – vaak een stuk gezonder. Maar wat is dan makkelijk om mee te beginnen? Pesto! Iedereen lust het wel en zelf maken is een fluitje van een cent.

Couscous met dadels, lamsgehaktballetjes en tzatziki

Een tijd terug at ik behoorlijk vaak couscous. Net als met pasta vind ik dat namelijk een perfecte bron van koolhydraten die je heel snel kunt bereiden voor je avondeten. Fijn dus na een drukke werkdag en nu het weer wat zomerser weer wordt, is de kans groot dat ik het weer wat vaker ga eten. Eén van mijn lievelingsgerechten met couscous is deze versie. Er gaat veel ras al hanout door: een Marrokkaans kruidenmengsel dat je echt eens moet gebruiken. Toen ik het dit keer maakte was ik zo blij dat ik na een hele drukke werkweek toch besloot een half uurtje in de keuken staan, dat ik durf te stellen dat dit nóg beter is dan patat met een frikandel speciaal. En dat zeg ik, de man die ’s nachts wakker gemaakt mag worden voor een frikandel speciaal (wel met de goede curry natuurlijk).

De tiramisu die geen tiramisu was

Een tiramisu bestaat maar uit een paar ingrediënten: mascarpone, lange vingers, koffie, ei, slagroom en koffielikeur. Mijn aardbeientiramisu mag dus eigenlijk helemaal niet doorgaan voor een tiramisu, want ik alleen de mascarpone komt erin terug – ik kon de lange vingers niet vinden in de winkel. Maar uiteindelijk lijkt het er best een beetje op en aangezien ik geen Italiaan ben, mag ik van mezelf best wat spelen met tradities. Zolang het maar lekker is.