Doordeweeks eet ik weinig vlees en als ik het eet, is het meestal kip. Ik wilde ook graag geroosterde broccoli proberen en had nog maïs en zoete aardappel, dus dacht ik er gelijk maar een lekker kitscherig bordje van te maken. Want daar zijn deze doodnormale ingrediënten natuurlijk uitermate geschikt voor.
Op zoek naar inspiratie om te koken, kwam ik zoete aardappel met sinas-peperdressing tegen. Dat leek me nog eens een leuke combinatie, dus tijd om dat zelf eens te proberen te maken. Nog een zooitje gezonde troep erbij en ik had een vegetarische maaltijdsalade die je volgens mij zelfs voor kunt zetten aan een vegan. Dat laatste is het enige wat mij hier eigenlijk aan tegenstaat (hippe onzin joh, kappen nou), maar verder was dit erg lekker. Lekker zomers toch, maar op een herfstachtige zomerdag smaakt ‘ie ook wel aardig.
Lees verder “Zoete aardappelsalde met sinas-pepervinaigrette”
De laatste soep die ik maakte, werd zoete aardappelsoep. Ook al iets dat ik bij toeval tegenkwam, maar dat leek me wel direct lekker. Prima dus om de zoete aardappels, die ik nogal eens overhoud, mee op te maken. De basis werd vrijwel hetzelfde als bij mijn pindasoep, maar het resultaat was een veel dikkere en vollere soep. Wel net iets minder lekker en verrassend, maar wel iets wat ik zeker niet voor de laatste keer heb gemaakt.
Onderdeel van mijn soepweek, was pindasoep. Ja, echt. Toen ik voor het eerste hoorde dat deze soep ook bestond, dacht ik er nog het mijne van. Maar als groot liefhebber van pindakaas (mét stukjes!) en pindasaus, leek het me stiekem best leuk om dit een keer te maken. En tsjah, wat kan ik erover zeggen? Dit is zo verschrikkelijk lekker, dat ik voor het eerst in tijden mezelf weer eens had verrast!
Soep. Ideaal voor doordeweeks, maar dan alsjeblieft niet uit zo’n pakkie. Bouillon mag van mij wel van een blokje komen, maar ik baalde er nu wel van dat ik hem gisteren niet zelf ff getrokken had: dat blijft toch het lekkerste. En aan de andere kant: wie ben ik nou helemaal? Maar goed, soms mag je zelfs van mij een beetje valsspelen en ik deed dat al eerder bij de bouillon die ik hier maakte. Dit keer gebruikte ik diezelfde bouillon als basis voor een groentesoep met miso. Want miso is de hemel in een potje. Helaas was dit toch geen super groot succes, maar gewoon een degelijk te pruimen soepie: ik denk dat de miso net iets teveel van het goede was bij deze toch al erg smakelijke bouillon. Ach… Zoals Feyenoorders inmiddels weten: je kunt niet alleen maar winnen, maar het komt vanzelf weer een keertje goed. Hoe bi-zar lang het ook duurt.
Maar ik gun het jullie wel hoor vriendjes. 😉
Ik weet niet meer hoe ik gerookte forel heb ontdekt, maar waarschijnlijk had ik even genoeg van gerookte zalm en wilde ik dit wel eens proberen. Qua smaak was ik de eerste keer zeer positief verrast: een stukje minder krachtig dan gerookte zalm of makreel, maar toch lekker stevig en een klein beetje zoetig en ziltig. Een ideaal visje voor door een salade dus. Nu wilde ik deze salade eigenlijk maken met gewone aardappel, maar die vond ik er niet meer zo lekker uitzien (aan elke aardappel zat bijna alweer een nieuwe…) en ik besloot daarom voor zoete aardappel te gaan. Een keuze waar ik totaal geen spijt van heb gekregen, want de salade is hiermee heerlijk fris geworden en daarmee ideaal om snel in elkaar te zetten op een lekker zonnig dagje.
Eten is gevoel 